Meer dan 25 jaar Dorpshuis voor Willy Olde…
Zeg je dorpshuis, dan zeg je Willy Olde. In Dalerpeel en omstreken is dat een combinatie die iedereen herkent. Afgelopen 11 juni 2020 was ze 25 jaar in dienst, al gaat het verhaal bijna 40 jaar terug.
Door Klaas Veldhuis – 12 juni 2020
“Mijn eerste bruiloft die ik mocht meemaken als vrijwilliger was van het echtpaar Blokzijl. Ik was denk ik 19 jaar en ik mocht de gasten voorzien van een hapje en een drankje. Met zo`n ouderwets melk rekje liep ik tussen de gasten door en schonk ik de glazen bij. Ook vulde ik de potjes met sigaretten en sigaren bij die op tafel stonden. In die tijd heel normaal,” begint Willy Olde. Aan gespreksonderwerp geen gebrek. Ze staat er immers om bekend dat het rondom Willy nooit stil is. Altijd heeft ze wel iets te vertellen, dus ook dit interview kent weinig rustmomenten.
Vader en broer…
Het feestelijke moment van het 25- jarig dienstverband is gestart in 1995. Er werden in dat jaar enkele aanpassingen gedaan op bestuurlijk niveau en er werd gewerkt met een nieuw boekhoud systeem. Vanaf dat moment werd ook bijgehouden wie er in dienst werkte van Dorpshuis De Breiberg.
“Mijn vader, Jans Karssies, was al jaren medewerker van het dorpshuis. Hij regelde met name de bruiloften. In die tijd was het bijna standaard dat er na het jawoord ook een feest werd gegeven. De bewoners van Dalerpeel en omstreken kozen dan steevast voor het dorpshuis. Met name voor de gemoedelijke sfeer en het gemak van een feest in eigen dorp. Toen hij vroeg of ik een keertje kon bijspringen, werd ook ik onderdeel van het dorpshuis.
Ook broer Jan had in die tijd de weg naar het Dorpshuis gevonden en samen liepen broer en zus heel wat bruiloften in de bediening.
“Men was eigenlijk op zoek naar een medewerker voor de snackbar en aangezien ik al heel wat ervaring had opgedaan als frituurmeisje bij NKVV, reageerde ik op de sollicitatie,” vertelt Olde met plezier. Ze kwam onder de vleugels van Geertje Pastoor en samen hebben ze heel wat snacks de keuken zien verlaten.
Familiebedrijf…
Na haar vader was ook haar neef, Jannes Karssies, onderdeel van De Breiberg. Hij was toentertijd de algemeen beheerder, dus de familienaam was al stevig verbonden aan het partycentrum van Dalerpeel. Toen Jannes aangaf voor een andere baan te kiezen, was de volgende stap snel gemaakt door Willy. Vanaf 2005 werd zij de nieuwe beheerder en had Dalerpeel opnieuw een Karssies aan het roer.
Olde haalt wat namen op: “Ik nam toen Janneke van der Felz in dienst als schoonmaakster en samen hebben we heel wat leuke jaren beleeft. Tijdens de verbouwing van het Dorpshuis kregen we van de bouwvakkers als snel een bijnaam: “Blonde Dolly en Zwarte Lola”.
Na Janneke werd Ageeth van der Weide mijn assistent. Samen traden we ook toe tot het bestuur, wat in die tijd “een beetie op de konte” lag. Ageeth werd daarna opgevolgd door schoonzus Tineke Winter.”
En natuurlijk mag de naam van echtgenoot Roelof niet ontbreken. Al sinds 1986 haar echtelijke partner en met hem als rechterhand zijn er heel wat feesten geregeld en bardiensten gedraaid. En dat allemaal als vrijwilliger. Natuurlijk hebben ook de kinderen Marloes en Ramon hun steentje bijgedragen. Want als moeders beheerder is dan springen de kids bij wanneer die hulp wordt verwacht.
Herinneringen…
Na bijna 40 jaar kan het natuurlijk niet anders dat er veel herinneringen zijn. Zo kan Willy zich nog de Boeren bruiloft voor de geest halen. “Een uniek concept waar twee inwoners van het dorp in de echt werden verbonden met aansluitend een groot feest. Ook hadden we geregeld een bandje welke optrad in de gymzaal, die voor die gelegenheden werd opgebouwd tot het Paradiso van Dalerpeel. Zo was er eens een hardrockband genaamd Eloise, die zo krachtig speelde, dat Jannes (beheerder) de zaal ontvluchtte. Waarschijnlijk was het niet zijn Cup of Tea qua muziekstijl”.
Naast muziek was er ook ruimte voor allerlei andere zaken ter vermaak van de inwoners. Zo was er bijvoorbeeld het winkeltje genaamd “De Stoofpot”. Het dorpshuis kende een biljartvereniging waar menig balletje is gestoten. Willy zou Willy niet zijn wanneer ook daar een anekdote over naar boven komt.
“Het biljarten was best wel een fanatiek onderdeel, maar wanneer het biljart in het bargedeelte stond, ontbrak er vaak de ruimte wanneer er een feestje werd gehouden. In een eigen ontwerp werd samen met de ACD een biljartlift gefabriceerd. Zo kon het gevaarte, na het slopen van een tussenmuur, te pas en onpas worden verkast naar de achterzaal.”
Eendjes in het water…
Zangles, vrouwenkaarten, bingo, recepties, toneeluitvoeringen, gym uitvoeringen, alles zag Olde voorbij komen in al die jaren. Het Dorpshuis was letterlijk en figuurlijk het centrum van het dorp. Ook de vogelshow, nu nog steeds een onderdeel, was toen al een publiekstrekker. Willy vertelt met genoegen: “In het midden van de vogelshow werd een vijver inclusief fonteintje gerealiseerd. Alsof dat nog niet genoeg was, werden er eenden losgelaten in die vijver. Het publiek genoot er ontzettend van”.
Vermaak en verdriet in één gebouw…
Naast heel veel plezier, werd er ook verdriet gedeeld in het Dorpshuis. Zo werden er ook begrafenisdiensten gehouden vanuit diezelfde gymzaal. Zo kent het gebouw alle onderdelen van het leven. Het eerder genoemde anekdote gevoel blijft ook hier niet achterwege.
“Tijdens een dienst werd er ook wel eens gebruik gemaakt van een elektronisch orgel. Niet elke keer, en zo stond het muziekinstrument ook wel eens een tijdje stil. In deze dienst was het orgel al aangesloten en werd het opgewarmd voor de aanwezige gasten. Toen de organist begon te spelen werd de dienst al snel verstoord door tumult. Het orgel begon namelijk te roken en even later zag je de vonken er uit springen. Het brandje werd snel geblust, maar de sfeer werd er niet beter op. Al kon men er later stiekem toch wel een beetje om lachen.”
Het Dorpshuis werd in die tijd ook nog uitgebreid met een SKW vleugel. SKW (Sociaal Kultureel Werk) nam haar intrede en verzorgde met name voor de jeugdigen veel activiteiten. Menigeen zal zich de spelweek nog kunnen herinneren met het tentjes bouwen op de ijsbaan. Voor velen nostalgie.
Tegenslag…
Tijdens een extra aanbouw in 1982 kende het dorpshuis helaas een tegenslag. Een grote bouwkraan viel door een stormachtige wind op de bouwplaats. Gevolg was dat de helft van de staalconstructie vernield werd en de schade bedroeg toen meer dan een ton. Gelukkig deden zich geen persoonlijke ongelukken voor, maar schrikken was het wel.
“Ik heb in al die jaren heel veel mensen leren kennen en nog meer mensen leerden mij kennen. Zo kreeg ik achter de bar veel persoonlijke verhalen te horen, vooral nadat men een drankje extra had genuttigd. Vroeger was het Dorpshuis veel vaker geopend dan tegenwoordig. Ook door de weeks werd de gang naar de tap veelvuldig gevonden. Na het werk kwam men dan een biertje doen of werd de flipperkast (Google voor de jeugd) bediend. Die flipperkast stond naast de gokkast en waar de gokkast vaak guldens deed opslokken, kon met flipperen soms winst maken. We organiseerden dan onderlinge wedstrijdjes met simpele prijsjes. De bijbehorende muziek kwam vanuit de Jukebox. De Spotify van onze tijd. En wat voor leuke tijd was dat,” kijkt Willy met genoegen terug.
Als u nu nog leest, dan kunt u het ook nog wel even volhouden, want spraakbuis Olde heeft genoeg materiaal uit vervlogen tijden.
“Zo kenden we bruiloften met uitersten. Ik weet nog van een bruiloftsfeest waar zo`n 100 gasten voor waren gereserveerd. Veel moesten van ver komen. Door extreme gladheid heeft een groot aantal Dalerpeel nooit kunnen bereiken met als gevolg dat het feest moest volstaan met 30 aanwezigen. Niet leuk voor het bruidspaar, maar het gebeurde.
Daarnaast heb ik ook een feest meegemaakt waar eigenlijk vrij onverwachts het gastenaantal toenam. Meer dan 50 extra, welkome, feestvierders betekende extra stoelen, glazen en gebak. Met een geïmproviseerde tompouce taart werd de koffie voorzien van gebak.”
Ook de bazaar was een vast terugkerend item waar men vroeger dol op was. Schieten met een windbuks op dobbelstenen en het enveloppenspel. “Vaak kleine prijzen van weinig waarde, maar bij het rad van fortuin vlogen de taarten soms door de zaal. Iedereen wilde een taart winnen. Het hele dorp liep er voor uit. In 2015 hadden we nog zo`n bazaar en ook toen was het opnieuw een succes”, aldus Olde.
Toekomst…
Met het oog op het heden ziet Willy de toekomst best wel zonnig in. Nadat de corona maatregelen het Dorpshuis tijdelijk hadden platgelegd, is er nu weer een voorzichtige opening.
“Het is niet meer zo dat het Dorpshuis dagelijks geopend is. Nu de frituur haar klanten heeft gevonden in het dorp, is de snackbar in het weekend geopend. En op zaterdagavond kan men weer ouderwets genieten van een drankje en een hapje en hoop ik nog jaren als onderdeel van het Dorpshuis mee te draaien. Gelukkig worden we gesteund door een groep vrijwilligers en weten bijvoorbeeld de voetballers op zaterdag de weg te vinden naar het centrum van ons dorp.
Vroeger kwam men ook na de donderdagtraining een afzakkertje nemen, aangezien de kantine al om negen uur sloot. Dat is tegenwoordig niet meer zo. Maar Dalerpeel zonder Dorpshuis, dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen. Alles veranderd en iedereen wordt natuurlijk ouder. Maar zelf blijf ik natuurlijk eeuwig jong”
(Op de foto mejuffrouw Olde in de jaren `90)
Minder weergeven